Antieke spiegels werden vaak gemaakt van glas bedekt met een dunne laag metaal, meestal kwik of zilver. Kwik werd gebruikt omdat het een uitstekende thermische en elektrische geleider is en het vormt een gladde, reflecterende spiegellaag wanneer het op een glazen substraat wordt gespoten. Daarnaast is kwik ook relatief overvloedig en gemakkelijk te gebruiken in een productieproces. Het gebruik van kwik is echter gevaarlijk omdat het een zeer giftige chemische stof is die schade kan toebrengen aan de menselijke gezondheid en het milieu.

De spiegel door de eeuwen heen

In de oudheid werden spiegels uit kwik gesneden en algemeen werd aangenomen dat het het meest duurzame materiaal was dat beschikbaar was voor hun gebruik. Recente studies hebben echter aangetoond dat synthetisch en metaalgesteund glas beter is voor gebruik in het huis van vandaag.

Miroir au mercure baroque doré

Een spiegel op een metalen achterkant

In de vroege Renaissance werden in Venetië glazen spiegels met metalen rug gemaakt. Ze werden gemaakt met behulp van een dunne glasplaat ondersteund door een metalen steun. Het glas werd vervolgens bedekt met een laag metaalzilver. Dit proces, dat vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt, was een voorloper van de moderne technieken die werden gebruikt om moderne spiegels te maken. Tegenwoordig is het vaak interessanter om een goedkope barokke spiegel te kopen die nieuw is dan om hem te laten repareren.

Spiegels worden al duizenden jaren gebruikt. Vroeg bewijs suggereert dat spiegels werden gebruikt voor een breed scala aan rituelen en entertainment. Ze hebben ook een belangrijke rol gespeeld in de archeologie, geneeskunde en psychologie. In de middeleeuwen werden spiegels gebruikt in ijle keizerlijke rituelen. Ze werden ook gebruikt voor persoonlijke verzorging en als onderdeel van huishoudelijke decoratie.

Spiegels werden ook geassocieerd met steppesamenlevingen, waaronder de Yin-periode van China en de Bactrian-Margiana-culturen van Noord-Centraal-Azië. Spiegels zijn gebruikt als amuletten om boze geesten af te weren. Ze werden ook gezien als een symbool van rijkdom, bevoorrechte levensstijlen en sociale etiquette.

De eerste spiegels in het archeologische archief werden gemaakt van vulkanisch glas en obsidiaan. De eerste glazen spiegels werden gemaakt in de derde eeuw na Christus. De eerste spiegel gemaakt met een metalen steun werd geproduceerd in Libanon in de eerste eeuw na Christus.

In de vroege Renaissance werden in Venetië spiegels gemaakt met tin-kwik amalgamen. Deze spiegels waren veel duurzamer dan glazen spiegels en waren bestand tegen allerlei invloeden. Ze boden ook een veel wittere reflectie dan glazen spiegels.

Metalen glazen spiegels werden ook gebruikt in de zeventiende en achttiende eeuw. De metaallegeringen die werden gebruikt om deze spiegels te maken, waren meestal gemaakt van tin en koper. Deze metaallegeringen werden ook zeer gepolijst om een reflecterend oppervlak te bieden. De legering was echter niet zo duurzaam als zilver-kwikamalgaam. Ze waren ook duurder.

In de 19e eeuw werden ook glazen spiegels met metalen rug gebruikt. Er werd een chemisch proces ontwikkeld om een glasoppervlak te coaten met een laag metallisch zilver. Dit proces resulteerde in spiegels van hogere kwaliteit. Deze procedure is ook in België en Duitsland toegepast. Het proces was echter duur en niet perfect. Als u een antieke spiegel heeft, wilt u misschien uw spiegel laten restaureren, abcpascal.fr deze service biedt, zijn ambachtslieden maar heel weinig om dit soort werk aan te bieden.

Tin amalgaam

In het afgelopen decennium zijn er veel studies uitgevoerd naar Tin-Mercury amalgaam in antieke spiegels. Met behulp van een verscheidenheid aan spectroscopische technieken werd een grondig begrip van de afbraakprocessen van deze legering bereikt. Het uiteindelijke doel is om deze afbraakprocessen verder te begrijpen en technieken te ontwikkelen om ze te remmen.

Het Tin-Mercure amalgaam van antieke spiegels bestaat uit twee fasen. De ene is een vloeibare fase van 0 tot 5% en de andere is een vaste fase van 0 tot 20% van het gewicht. Beide fasen zijn omgeven door een kwikrijke vloeibare fase van 0 tot 20% tin. Tijdens de degradatie worden deze twee fasen gedissocieerd, wat resulteert in een verlies van materiaal in het reflecterende glasgebied.

De Tin-Mercury legering is inherent onstabiel. De aantasting ervan kan worden versneld door contact met stof en houten panelen. Daarom zijn speciale voorzorgsmaatregelen nodig voor het veilig hanteren en verwijderen van amalgaamspiegels.

AFM (atomic force microscopy) en SEM-ED (scanning electron microscopy with dispersive energy spectrometry) werden gebruikt voor de karakterisering van het amalgaam van oude spiegels. SEM-beelden toonden de verschillende afbraakproducten van amalgaam.

De studie toonde ook aan dat de tin-kwiklegering een binaire legering is, met twee fasen. De vloeibare fase bestaat voor 95 tot 100% uit kwik en bevat 0 tot 5 gewichtsprocent. De vaste fase wordt gekenmerkt door een kristallijne fase met 81% tin en 20% van het gewicht kwik.

Het corrosieproces in amalgaamspiegels resulteert in een verminderde hechting aan het glas, wat resulteert in een verlies van reflecterende kracht. Dit proces geeft ook kwikdamp af in de lucht. Daarnaast vormt het tinoxiden en tinmonoxide.

Deze oxiden vormen een krater rond de amalgaamdruppel. Ze zijn alleen zichtbaar als de spiegel tegenlicht is. Bovendien suggereert de aanwezigheid van hemisferische lagen tinoxiden een geleidelijk corrosieproces, waarbij cyclische fasen betrokken zijn.

De studie toont ook aan dat het tin-kwik amalgaam van spiegels wordt gekenmerkt door twee verschillende lagen. De eerste laag is ongedegradeerd en bestaat uit een laag van 0,1 mm dik. De tweede laag bevat een vloeibare faselaag rijk aan kwik en wordt gekenmerkt door röntgendiffractie. Tijdens de afbraak ontwikkelt zich de kristallijne fase en verdampt de vloeibare fase.

Zilver glas

Door de eeuwen heen zijn spiegels gemaakt van een verscheidenheid aan materialen, waaronder zilver en obsidiaan. In tegenstelling tot de moderne spiegels van vandaag, werden vroege spiegels niet gemaakt van glas en waren ze waarschijnlijk gemaakt van stenen of klei watercontainers.

In tegenstelling tot de spiegels van vandaag, kunnen deze antieke spiegels in de muren zijn geïntegreerd. Ze werden ook gezien als magische apparaten die de toekomst konden voorspellen. Ze werden ook begraven met de elite doden.

In de middeleeuwen werd een kleine hoeveelheid kwik op het glas gewreven. Het proces was vergelijkbaar met het veerkrachtige proces van vandaag, hoewel het arbeidsintensief was.

In de twaalfde eeuw kreeg de technologie achter de creatie van een spiegel een boost toen in Neurenberg een gilde van spiegelmakers werd gevormd. Het werd het epicentrum van de productiespiegel voor meerdere eeuwen.

Kwik is een uiterst gevaarlijk element, museumcollecties bevatten het en de volksgezondheid wordt bestudeerd.