De Empire-stijl
De empirestijl werd gecreëerd tijdens het bewind van Napoleon en de karakteristieke meubeltypes riepen de grandeur en macht van de Franse monarchie op. Zijn creaties waren rigide, symmetrisch en waardig.
Motieven geassocieerd met de stijl waren adelaars, bijen, sterren en de initialen van Napoleon, die vaak werden gegraveerd in een keizerlijke lauwerkrans. De versiering was ook gebaseerd op Egyptische en Griekse motieven.
Tabellen
De stijl van het meubelimperium werd geboren tijdens het bewind van Napoleon Bonaparte van 1804 tot 1814. Deze autocratische heerser was erg begaan met de kunsten als een vorm van propaganda en gebruikte meubels om zijn boodschap over de overheersing van Frankrijk in de wereld over te brengen.
Deze stijl van meubels is een mix van klassieke elementen en decoratieve motieven uit de oudheid. Architecten en kasten wendden zich tot antieke modellen geïllustreerd in hedendaagse Franse en Engelse publicaties voor inspiratie. Ze probeerden ook elementen uit een breed scala aan culturen in hun creaties op te nemen, waaronder de Grieken, Romeinen en Egyptenaren.
Mahonie was het voorkeurshout voor de meeste meubels in empirestijl, maar walnoot werd vaak vervangen toen het schaars werd in Frankrijk. Sommige stukken werden ook gemaakt van andere soorten lokaal hout, zoals esdoorn en beuken.
Naast mahonie waren meubels in empirestijl vaak voorzien van een combinatie van brons en marmer. Dit werd gedaan om een uniforme look te creëren en een vleugje luxe toe te voegen. Het metaal werd meestal gesneden met figuren uit de Romeinse mythologie of krijgshaftige scènes, en de marmeren toppen werden soms gegraveerd met palmbladeren, hermes of mummies.
Sommige tafels waren zelfs geïnspireerd op het Egyptische platteland, dat in deze periode een populair thema was onder kabinetten. Ze omvatten zuilen met beeldhouwwerk tegen het touw, de voeten van dierenpoten, de volkslied en de sterren.
Tafels in de stijl van het rijk waren vaak ongelooflijk groot en imposant. Ze moesten indruk maken op bezoekers en werden vaak zo gemaakt dat ze bijna in hun spoor kwamen met hun schoonheid en weelde.
Ze waren vooral bekend om hun oversized sokkelonderstellen, die werden bedekt met marmer of travertijn tegels om extra luxe en schoonheid toe te voegen. Deze kamers werden meestal aan de voorkant van een kamer geplaatst, waar ze dienden als een brandpunt en een plek voor sociale bijeenkomsten.
Tafels van deze stijl waren een hoofdbestanddeel van veel Franse huizen en werden ook geëxporteerd naar andere landen. Sommige van deze stukken zijn verworven door Amerikaanse presidenten als onderdeel van hun collecties van het Witte Huis. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom deze stijl van meubels zo populair is geworden over de hele wereld.
Empire stijl dressoir meubels
Als u op zoek bent naar de beste manier om uw beste service weer te geven, is een dressoir een must-have meubelstuk. Ze zijn alleen zo groot dat ze je porselein opbergen en weergeven, zoals de Empire-kast, de vitrine met een zilveren service, een verzameling decoratieve items of zelfs stapels kunstboeken.
Ze dienen ook als een geweldige plek om tafelbladen, serveergerei en andere items die moeten worden georganiseerd voordat ze dit op de eetkamertafel doen, te bewaren. Het is een perfecte manier om uw eetkamer ruimer en overzichtelijker te maken, of u nu kiest voor een vintage of een nieuwe.
Een dressoir is thuis altijd een belangrijk meubelstuk geweest. Oorspronkelijk werden ze gebruikt om voedsel uit te stallen, maar na verloop van tijd werden ze de belangrijkste opslag- en weergaveruimte voor keukenartikelen.
Hoewel dressoirs in verschillende stijlen verkrijgbaar zijn, zijn de meest populaire die ontworpen in de empire-stijl. Deze stukken zijn meestal gemaakt van walnoot of mahonie en hebben elegante details en uitgebreid materiaal.
Enkele voorbeelden zijn een dressoir enfilade, een porseleinen kast met spiegelrug en de klassieke gespiegelde curiosa. De Enfilade, een Frans dressoir uit het begin van de negentiende eeuw, is gemaakt van kastanjehout en heeft drie lades op drie deuren.
De Curio, aan de andere kant, is een kleine vitrinekast met vier glazen deuren en voldoende plankruimte voor uw beste kristalcollectie. Deze kamer is niet alleen voor weergavedoeleinden, het bevat ook opbergruimte verborgen onder de bovenste twee laden en achter de centrale deur.
Als je op zoek bent naar een geweldig scherm, is dit mahoniehouten dressoir zeker de moeite waard om van dichterbij te bekijken. Het is een prachtig meubelstuk dat veel stijl heeft voor zo'n bescheiden kamer. Het heeft een aantal indrukwekkende ontwerpelementen, waaronder mahoniehouten paneeldeuren en Lion's Paw-voeten. De rode tinten van ossenbloed van het hout vullen de goudgemalen gouden ornamenten in goud en brons aan, die onmisbaar zijn voor elke verzamelaar van antiek. De lucite handgrepen in glansstijl op de deuren accentueren de hoogwaardige afwerking van de kamer.
Dressoirs zijn een populaire optie in de eetkamer, waardoor vellen, zilverwerk en wijn kunnen worden opgeslagen en weergegeven. Ze zijn meestal grootschalig, met meerdere laden en kasten in het hoofdvak. Ze zijn vaak versierd met ingewikkeld houtsnijwerk en inlays en zijn een ideale plek om fijn porselein en kristal te huisvesten.
De dressoirs zijn vaak van hout, maar eind negentiende eeuw werd een veelheid aan nieuwe materialen geïntroduceerd. Afgezien van de gebruikelijke verdachten zoals mahonie en walnoot, is het meest indrukwekkende materiaal op een dressoir eikenhout. Deze stukken worden gekenmerkt door een rijke korrel en ze zijn ook zeer duurzaam. De beste van deze kasten zullen de tand des tijds doorstaan en jaren van probleemloze service bieden. In de juiste setting kan een dressoir een elegant accent zijn dat tegelijkertijd functioneel en een onderwerp van discussie is. Het kan zelfs het middelpunt zijn van een formele eetkamer. Het beste deel? Het kan indien nodig van kamer naar kamer worden verplaatst.
De fauteuil in Napoleon III-stijl
De zwanenhalsfauteuil, ook bekend als de Second Empire-stijl, was een flamboyante en eclectische stijl van meubels die bloeide tijdens het bewind van keizer Napoleon III in Frankrijk van 1852-1870. Het was een samensmelting van oud en nieuw design, beïnvloed door het Franse neoclassicisme en andere Europese stijlen.
De stijl van het meubilair was vooral gericht op comfort, maar ook op decoratieve verfraaiing. Dit kwam tot uiting in fauteuils en banken die zwaar bekleed waren met kussens, franjes en dure stoffen. Decoratieve motieven waren wijdverspreid, vooral die geïnspireerd door het exotische Verre Oosten en Afrika. Arabesken en boeketten bloemen waren gebruikelijk.
Deze stijl van meubels was gemaakt van exotische houtsoorten en was vaak bedekt met wandtapijten. Het was een combinatie van traditie en innovatie die het zijn kracht en duurzaamheid gaf.
Tijdens de Napoleon III-periode werden veel verschillende soorten materialen geïntroduceerd in de creatie van Europese meubels. Bamboe, rotan, mache-papier, polychroom hout en zwart zwart geschilderd werden allemaal voor het eerst gebruikt.
Deze materialen hielpen de productie van producten te versnellen die traditioneel arbeidsintensief waren en voorbehouden aan de aristocratie. Het gaf ook de lagere klassen toegang tot deze kamers.
Naast het introduceren van nieuwe materialen in meubelontwerp, zag de Napoleon III-periode veel innovatie in de productie van componenten die voorheen uiterst moeilijk te maken waren. Deze nieuwe innovaties hebben een snellere en kosteneffectievere productie van componenten zoals kussens, gietijzeren onderdelen en fineer mogelijk gemaakt.
Andere uitvindingen die in deze periode werden ontwikkeld, waren marmersnijden, fijn gesneden beplating en een efficiënter gebruik van messing. Deze uitvindingen stelden ambachtslieden in staat om complexere en gedetailleerdere ontwerpen te maken die anders onmogelijk waren.
Een ander belangrijk aspect van de Napoleon III-stijl was de renovatie van historische monumenten en gebouwen die tijdens de revolutie waren beschadigd of bedreigd door de groei van de stad. Dit werk vond grotendeels plaats onder toezicht van baron Georges-Eugene Haussmann, die van 1852 tot 1870 toezicht hield op een uitgebreide renovatie van Parijs.
In deze periode werden veel openbare gebouwen gebouwd in de Stijl van Napoleon III. Deze omvatten de treinstations, de rechtbank van koophandel van Parijs en het Palais Garnier.
Dit zijn allemaal voorbeelden van architectuur die de groeiende industrialisatie en het belang van het bedrijfsleven in de economie weerspiegelden. De nieuwe structuren combineerden verschillende bouwstijlen, zoals renaissance en gotiek.
De architectuur van deze nieuwe structuren weerspiegelde de economische welvaart en technologische ontwikkeling van de Napoleon III-periode. Ze zijn ontworpen om groot en imposant te zijn om de aandacht van voorbijgangers te trekken.
Tegelijkertijd weerspiegelden deze structuren het verlangen naar netheid en hygiëne dat de voorkeur had van Haussmann. Zo zijn er in de stad een aantal parken en pleinen aangelegd om een plek te bieden voor ontspanning en recreatie.
In deze periode werd ook nieuw interieurmeubilair ontwikkeld, dat comfort van buiten naar binnen bracht. Deze werden ook beïnvloed door de geest van reinheid gepromoot door Baron Haussmann, evenals het idee dat het huis een heiligdom voor de familie was.
Stoelen
De stijl van het meubelrijk werd geboren tijdens het bewind van de Franse keizer Napoleon Bonaparte (1804-1814). Zijn totale controle over de economie en cultuur van Frankrijk maakte hem een ideale pleitbezorger voor de kunsten. Hij wilde de kracht en het belang van zijn natie communiceren via de kunsten.
Ze creëerden een uitgebreide en imposante stijl die de nadruk legde op mannelijke en militaire effecten. Hij vernieuwde elementen van Griekse en Romeinse stijlen en werd beïnvloed door Egyptische motieven.